Hatırlamak… Hatırlanmayı arzulamak… Peki beni hatırlar mısın? Benim seni hatırladığım gibi… Yarım kalmış sözlerim gibi… Boğazlarımda hala düğümlenen sana özlemlerim gibi… Sarılmak isteyip de sarılamadığım bir ruha aşık olur gibi… Sevmek midir bunun adı? Yoksa hala alışkanlık mıdır? Ya da gerçekten ondan sonra yaşadığın ilişkilerde bulamadığın aşk mıdır? Belki yıllar önce duygularım ya da düşüncelerim çocukcaydı… Önemsenmeyecek kadar saçmaydı. Ne var ki bu takıntı falan değil. Gerçekten yaşadıklarına baktığında seveceğin tek adamın gene sadece o olduğunu keşfetmektir; belki de AŞK! Ve dönüp dönüp tekrar ona aşık olmaktır. Onu gerçekten özlemek; ve özledikçe ona doğru koşup, sarılmaktır belki de AŞK! Adını soramıyorum artık yüreğime. Adsız hayalim demek daha kolay geliyor. Çünkü ismini her dudaklarıma taşıdığımda saçma bir oyun oynamak geliyor içimden. (Gülüyorum) Ne var ki oyun oynama yaşımız geçti… Şu an fonda çalan müziğe gidiyor kulağım… "Senin Kalbin Boş mudu
Bu sayfada kendinizi evinizde gibi hissedin...