Bu gece saçmalamak istiyorum. Kafamın estiği gibi olmak istiyorum. Fırtınanın rotasına kapılmak istiyorum. Aslında kaçmak istiyorum. Yok olmak istiyorum. Bu şehri şimdiden terketmek istiyorum. Bana ait olan bir şey kalmamışsa durmanın ne manası var diye soruyorum artık. Sebepsiz değil elbette ki hiçbir şey. Her eylemin bir çıkış noktası var. Ama çok sıkıldım ben! Çooooookkkk hem de... Kendini tekrarlayan hatalardan, sonuçlardan, belki ifadesizlikten... Bir anda insana kal gelmenin verdiği etkinin anlamını anlatamadığı sürece yol alamaz ki hiç kimse. Yol alamıyorum ki işte... Böyleyim ben de. Elimden gelen bu. Alışmak bir insana, alışmak bir başka bedene, alışmak bir başka ruha, ona sahip olmak, ona dokunmak, ona senin bir başka parçanmış gibi yaklaşmak hemen olmuyor. Ama içinde hissettiğin kıvılcımın ateşe dönüşmesini sabredemiyor bir başkası. Ateş tamamen alevlenmeden soğuk suyu döküveriyor üstüne. Sen o foslamanın etkisiyle ayılıyorsun; ama iş işten geçmiş oluyor. Ve giden gitme
Bu sayfada kendinizi evinizde gibi hissedin...