Son kez çek içine nefesi ve bırak... Gözlerinin önünden, geçen yıllarının manzaraları aksın. Sadece aralanan perdenin ardında geçmişe ait görüntüler yer alsın.
Son kez güneş doğsun senin için bugün... Son geceni az önce yaşamış ol. Yarının kavramını sil lügatından. Düşünme ve endişelenme gelecek için artık. Boşver!
Son kez en çok sevdiğin çayını ya da kahveni yudumla. En sevdiğin omletini yap; ve muazzam bir kahvaltı sofrasını yine her zaman ki gibi sadece kendin için hazırla.
Aslında birçoğumuz hemen her sabah kalktığımızda hüzne makyaj yapıyoruz; ve cafcaflı renklerimize sarınıp kalabalığa karışıyoruz. Ve bunu da yalnız kendimiz biliyoruz. Bunu bugün biri bizlere bir kez daha anlattı. Mehmet Pişkin...
Bu yazıyı yazıyorum; çünkü ona ait 13:47 dakikalık videoyu başka hiçbir şeyle oyalanmadan pür dikkatle izledim; ve dinledim. Dedim ki; "adama bak ya! Büyük bir bölümümüzün aklından geçen onlarca cümleyi nasıl da sıralayıverdi". Evet; o bunu yaptı. Bir veda videosu hazırlayarak; tüm düşüncelerini ve duygularını abartıdan tamamen uzak biçimde, en yalın haliyle aktardı. İntiharı hiçkimseye süslemek niyetinde değilim tabi ki... Ama şu da göz ardı edilemeyecek bir şey, bu Mehmet Pişkin'in gerçeğiydi. Çok insan yeryüzünde hayatından vazgeçiyor. Dinsel inançlardan olsun; yaşam felsefelerimizden olsun; ya da olumsuz örnek niteliğinden olsun hep tukaka dediğimiz bir eylem; "İntihar". Oysa ölümden sonrasını kim biliyor gerçekten. Kim öldü de dirildi; ve bize ölümden sonrasını anlattı. Bir boşluk var bizi bekleyen. Ve biz o boşluğun tanımını bilmiyoruz. Yaşayanlar olarak da asla bilemeyeceğiz.
Dedi ki; "Ben güzel bir hayat yaşadım; kötü olanları ayıkladığımda gerçekten eğlendim hayatta". Aslına bakarsanız tam da benim düşündüklerimi aktardı o an. Birkaç kötü anımızı temizlediğimizde her birimiz güzel hayatlar yaşamış oluyoruz. Mesela ben güzel bir çocukluk yaşadım; iyi bir eğitim hayatı ve başarı dolu anlar sığdırdım yaşamıma. Aşklarım oldu; hüzünlerim oldu; dostlarım oldu; yalanlarla dolu sahtekar insanlarım da oldu. Peki gelecek bana ne getirecek daha fazla diye sorsam; belki bir evlilik, bir eş, bir çocuk, belki iki çocuk, belki de üç... Şimdi ölsem; yani intihardan bahsetmiyorum bakın şu an, herhangi bir kaza ya da hastalık girse hayatıma ve o an her yer kararsa, hiç gözüm arkada olmaz. Çünkü içiniz rahattır; o an. Siz insani olarak yapmanız gereken varlığınıza ait bir evreyi istediğiniz gibi tamamlamışsınızdır. İşte bu yüzden ben çoğu zaman "Ölümden Korkmuyorum" derim.
İşte bunu gördüm ben bu adamın gözlerinde... Söylediklerinde dinledim; birçok insanın yaşadığı dramı, hatta kendi hissettiklerimi bile. Ve ona seçtiği yol için saygı duydum. Yargılamadım. Keşke biriyle konuşsaydı belki her şey düzelirdi nasihatını çekmedim sosyal paylaşımlarda. Dedim ki; içinden gelen en doğru anda kendisi için bir doğru olanı tercih etti; ve o yola doğru çıktı. Hüzünlendirdi; son dakikalarında ise gözlerim doldu. Umarım artık ruhu huzura kavuşmuştur. Çünkü bu onun gerçeğiydi; ve bize düşen de sadece onu anlamaya çalışmak olmalı.
Yine de her şeye rağmen gülümseyebilen adam; HOŞÇAKAL!
BURCU ÖZDER
Yorumlar