Ruhum özgürleşiyor! Günler geçtikçe, geceler bittikçe, bir döngünün içinde yavaş yavaş ilerledikçe, hayata karşı daha çok susadıkça ruhum özgürleşiyor. Sardığım kolları özlüyorum. Tek özlediğim o mu diyorum. Bir an diyorum; tek bir an, akıp gitse ruhumdan diyorum.

Aldığım nefesin nefese değmesini, soğuk yanın sıcağa dönüşmesini, bir esintinin fırtına yaratmasını, rüzgarıyla kasıp kavurmasını, ruhuma dokunmasını istiyorum. Onu sarmasını ve hapsetmesini istiyorum kendisinde. Beni yüreğine hapsetmesini arzuluyorum.
Biten bir gün, bir gece daha... Alevin ortasında kalmak gibi hayat. Hayatın içinde rüya gibi yaşamak. Rüyanın içinde düşleri karşılamak. Karşıladığın o ruh, ansızın kapını çalan bir gerçeklik olsa keşke... Keşke sadece ben geldim dese... Ve dokunsa gözleri gözlerime! Buluşsa küller aynı merkezde ve parlasa bir anda o yangın yeri tam da olması gereken noktada. Sen ve ben olmak istediğimiz zamanda...
Haydi bebeğim...
BURCU ÖZDER
Yorumlar