Bir kadın... Adı Elisa; 30'lu yaşlarında hala genç, hala enerjisi yüksek ve hala güzelliğini yitirmemiş bir genç kadın. Gözlerindeki ışıltının kaybolmamış olmasını dileyen bir benlik. Ruhu hep özgür, kalbi bir o kadar da yorgun bir kişilik. İçinde hep bir fırtına koparan, onu alıp oradan oraya vuran durdurulamaz bir çılgın. İnatçı ve mazoşist bedeninden yorulmuş bir kişilik aslında Elisa. Onu tanıdıkça belki kendinizden parçalar bularak daha çok seveceksiniz; belki de daha çok nefret edeceksiniz. Seçim sizin? Elisa'nın hayatına hoşgeldiniz!
********
Güzel bir yazın öğleden sonra saatleriydi. Havada güzel bir doğa kokusu vardı. Her yer insan doluydu. Havuza girenler, güneşlenenler, su da şakalaşanlar, etraf adeta cıvıl cıvıldı. Hele ki o güneşin parlak dokusu üzerine değdikçe Elisa bedeninin ısındığını farkediyordu; ama ruhundaki soğukluğu hiçbir şey dindirmeye yetmiyordu. Kafasında hep aynı deli sorular vardı. Bir türlü onlardan kurtulamıyordu. Aslında sorularının cevaplarını almıştı; fakat yine de engelleyemediği o cümleler ve ifadeler onu kasıp kavuruyordu.
Birden elini çantasındaki telefonuna attı. Sakince yine aynı mesaj kutusuna girdi; ve okudu “Ne istediğimi, ne yapmak istediğimi bilmiyorum”. “Bilmiyorum mu?” diyerek bir kez daha kendi kendine fısıltıyla söylendi. Bilmiyor musun cidden dedi içinden ekrana bakarak. Paul’den ayrı kalalı tam tamına 21 gün olmuştu. Ve Elisa geçen her günün daha kötüye doğru gitmesine engel olamıyordu. Biriken öfkelerinin ve yaşadıklarının onda bıraktığı izleri hem silmek istiyordu üzerinden; hem de onlara sımsıkı sarılmış hepsini salıverse geride ondan kalacak sanki hiçbir şey olmayacak gibi kendisine geliyordu. Kurtulamadığı ikilemler gittikçe artıyor; onu da bilmediği karanlık bir çukurun içine doğru sürüklüyordu. Aynı Paul’ün zaman zaman bakışlarında yakaladığı karanlık dünyası gibiydi hissettikleri. Belki de o karanlık dünyanın içinde bile bile kaybolma arzusunu dindiremediğindendi tüm bu yaşadıkları. Ancak Elisa bile buna tam anlamıyla bir cevap bulamıyordu.
“Zihnimden artık onu atmam gerekiyor“ diye içinden geçirdiği cümleyle Elisa telefonu birden bıraktı. “Onu düşünmek istemiyorum” dedi içinden sitemkar bir şekilde. Hele ki burada. İnsanların tam da ortasında yine ağlamaya başlayamazdı. Çünkü ne zaman yaşadıkları aklına gelse durduramıyordu gözbebeğinde biriken yaşları. Gözlerini ve bedenini bir kez daha güneşe özgürce bıraktığında aslında hiç de özgür olmadığını, bağlarının sımsıkı bir başkasına bağlı olduğunu farketti. O kahve gözlerin içinde hapisti; ve tutuklu kaldığı her saniye, orada daha da çok kalacağını ona fısıldıyordu.
Elisa kendisine acı vermekten hoşlanan bu adama neden bu kadar bağlanmıştı. Onun hayatındaki sırları mıydı bu kadar bağlanmasına sebep acaba? Ah, bir bilebilseydi neyin onu esir aldığını… Tüm bunlar yine zihninde Elisa’ya oyunlar oynarken o gözlerini kapattı; ve yattığı şezlongda biraz uyumaya çalıştı. Çünkü buna çok ihtiyacı vardı.
********
Eve geldiğinde çantasını ve havlusunu bir köşeye doğru fırlattı. Ne kadar zamandır evle ilgilenmediği gözüne ilişti. Dağınık olan eşyaların yerini düzeltmek bile içinden gelmiyordu. Her şey olduğu gibi kalabilirdi. Zaten ne önemi de vardı ki… Ha orada durmuşlar; ha dolabın içinde… Tüm bu hengame işlerin ne kadar boş ve sıradan olduğunu “nelerle meşgul ediyoruz hayatlarımızı” diyerek düşündü.
Ardından yavaşça üzerindeki plaj elbisesini çıkarttı. Bronzlaşan tenine aynada baktı. Bugün normaldekinden daha fazla güneşin altında kalmıştı; ama bu ton farkı ona çok yakışıyordu. Sonra yavaşça banyoya doğru ilerledi. Önce bikinisinin üstünü, ardından da altını çıkarttı; ve hepsini düştüğü yerde bıraktı. Duşun suyunu sıcağa doğru ayarlayıp, küvetin içine girdi. Çıplak bedenine değen suyun güzelliğinde saçını şampuanlamaya başladı. Pürüzsüz, yumuşacık teninde aşağı doğru süzülen köpüklerin rahatlatıcı etkisini çok rahat hissedebiliyordu. Sanki Paul’ün parmakları o an teninde dans ediyordu; ya da dudaklarının ince dokunuşları eşliğinde kendisini ona teslim ediyordu. Banyo lifini üzerinde gezdirirken içindeki arzunun ortaya çıkmasından korktu bir anda Elisa. Onu tanrıçalaştıran bu adamın izleri hala üzerindeydi. Hala kalbi onunla seviştiği zaman ki gibi inceden inceye titriyordu. Ve yanında olsa şimdi bu suyun altında neler olabileceğini hayalinden geçirirken ona her anlamda sahip olmanın, onun da her anlamda kendisine sahip olmasının ne kadar büyüleyici olacağını bir kez daha her yanında hissetti. “Aptal” dedi içinden bir kez daha Paul’e… Her şeyi berbat ettin!
(Devam edecek...)
BURCU ÖZDER
Yorumlar