Benim kahramanım...

Tüm insanoğlu önce doğumla gözlerini dünyaya açar. Sonra etrafında ilk gördükleri önce annesi ve babası, var ise kardeşleri. Daha sonra sosyal arkadaş çevreleri, öğretmenleri, patronu,vs.. gibi birçok başka yüzle tanışır insanlar. Her biri onların hayatına anlam katar; renk katar. Sizi aslında her biri daha ileriye taşımak isterler. Bu sırada seçtiğiniz biri olur. Sizin için o çok önemlidir. Çünkü o artık sizin kahramanınızdır ve onun yolunu takip eder olursunuz.

"Benim kahramım.." diye başlayan sözcüklerden hep birinin yüklemi vardır. Bu anlamda kişilerin yaşamında yüklemsiz bir cümle olmadığını düşünüyorum. Onun bakışını benimseyebilirsiniz; onun duruşunu, onun düşünceme gücünü, onun konuşmasından etkilenmiş olabilirsiniz. Ve şunu düşünürsünüz; ben de onun gibi olacağım. Peki kimdir bu kahramanlarınız?

"Benim kahramanım annemdir", "Benim kahramanım Güler öğretmendir", "Benim kahramanım Mehmet Ali bey'dir" gibi duyduğumuz birçok örnekler oluşur etrafımızda. Bu kişileri uzun uzun çaktırmadan incelersiniz. Başarısını, kalitesini, bu büyük etkisinin kaynağını bulup, nasıl başardığını çözümlersiniz. Sonra kendinize uyarlamaya başlarsınız. Evet başlangıçta amaç onu takip etmek, onun gibi olmaktır. Çünkü ona saygı duymaktasınızdır. Ama ne var ki bir süre sonra kopyacı olmak yerine kendinizden de bir şeyler katmaya başlarsınız hayatınıza. Ve artık özgün birer kimlik olarak siz de başarılı bir kahraman olabilirsiniz, bir başkasının hayatında. 

Tabi bunları ben tamamen birey olarak düşünüyorum. Lakin bu belki de bir dizinin başrol oyuncusu olabilir; ya da bir çizgi film kahramanı da olabilir. Zaten özellikle çocukluk çağlarımızda kahramanlarımız, çizgi film karakterleriydi. Yanılıyor muyum yoksa? Sizin değiller miydi? Mesela benim çocukluğumun kahramanı, "He-man" di. Kılıcını havaya kaldırdığında tüm kudretiyle her şeyi çözerdi. 

Şimdi mi kahramanım kim? Şimdi ki kahramanım sevgili anneannem. O bizim için çok önemliydi. Onun duruşu, onun konuşması, onun candan yaklaşımı ve sevecen ruhu, onun annelik rolü çok apayrıydı. Belki de onu en çok özlememin sebebi, bizim küçücük olan ailemizin direği olmasıydı. Herkesi ayakta tutan, hepimizi birarada tutan kişi olmasıydı. Keşke şu an yaşasaydı ve tekrar hayatımızdaki etkisini sürdüyseydi. Keşke her şey eskisi gibi olabilseydi. 

İyi ki seni tanıdım, iyi ki hayatımdaydın. Umarım senin gibi güçlü ve harika bir yüreğe ben de her daim sahip olabilirim. Kocaman kahramanım, sevgili anneannem'e sevgilerimle! 

Sizin kahramanınız kim?

BURCU ÖZDER