Bir kadının gözünden hayatın renkleri!

Ruhum özgürleşiyor! Günler geçtikçe, geceler bittikçe, bir döngünün içinde yavaş yavaş ilerledikçe, hayata karşı daha çok susadıkça ruhum özgürleşiyor. Sardığım kolları özlüyorum. Tek özlediğim o mu diyorum. Bir an diyorum; tek bir an, akıp gitse ruhumdan diyorum. Gecenin sessizliğnde sesime ses olmasını istiyorum. Dokunduğum boşluğun tene dönüşmesini, burnuma gelen kokusunu gerçekten solumak istiyorum. Bir an diyorum; ve özlüyorum. Aldığım nefesin nefese değmesini, soğuk yanın sıcağa dönüşmesini, bir esintinin fırtına yaratmasını, rüzgarıyla kasıp kavurmasını, ruhuma dokunmasını istiyorum. Onu sarmasını ve hapsetmesini istiyorum kendisinde. Beni yüreğine hapsetmesini arzuluyorum. Biten bir gün, bir gece daha... Alevin ortasında kalmak gibi hayat. Hayatın içinde rüya gibi yaşamak. Rüyanın içinde düşleri karşılamak. Karşıladığın o ruh, ansızın kapını çalan bir gerçeklik olsa keşke... Keşke sadece ben geldim dese... Ve dokunsa gözleri gözlerime! Buluşsa küller aynı merkez

Korku... Bazen bir film seyredersiniz; ve korkuyu iliklerinize kadar hissedersiniz. Sizi öyle bir noktaya sürükler ki düşlerinize kadar girebilir. Hayatınızda kaç defa korku filmi izlediniz? Ya da hiç izlediniz mi? İzlemediyseniz ise neden? Size bu kez farklı bir konuyla geliyorum. Farklı bir şeyi sizle tartışmak istiyorum. Aldığınız soluğu sorgulamak istiyorum. Sıradan giden hayatınızın bir gün ansızın sakinliğinden çıkıp, sizi bir daha asla geri dönemeyeceğiniz bir kabusa sürüklediğini bilseniz ne yapmayı tercih ederdiniz? O sakinliğe kavuşmayı mı yoksa girdabın içinde kaybolmayı mı isterdiniz?  Yıllarca kocaman evin içinde evde kimse yokken bir odadan diğerine gitmek istediğnizde belki de ışıkları tek tek yakarak ilerlediniz. Hep bir şeylerin sizi gizliden gizliye takip ettiğini, hiç ummadığınız bir anda da size saldıracağını düşündünüz. Çaresizce hissettiğiniz o soğuk ürpertinin ruhunuza işlediğini gördükçe bundan kurtulmanın yollarını aradınız. Bildiğiniz ya da bilmediğ