Öğretmenler... En küçük çağlarda hayatımıza sızan ve bize hayatı farklı yönlerden tanıtan, gösteren, öğreten insanlar. Anne ve babamızdan sonra gelen en saygı duyduğumuz ve belki de hiçbir zaman unutamadığımız kişiler. Biz öğretmenlerimiz sayesinde ta ilkokul yıllarından itibaren koşarken, okumayı sökerken, beslenme çantalarımızdaki yiyeceklerimizi masanın üzerine nasıl kuracağımızı öğrenirken hep yanımızda olanlar onlar.
Elimizden tutan, bir yuva sıcaklığını bize hissettiren en değerliler... Hepsi iyi ki varlar! Ben ilkokul hocamı hiç unutmadım. Hayatımın hep önemli bir yerinde durmasını istedim. Ne onunla olan bağım koptu; ne de ona olan sevgim saygım köreldi. Beni ben yapan kriterlerin belirlenmesindeki payının ne kadar büyük olduğunu bildiğim sevgili Gülseren Öğretmenime öncelikle sevgi ve saygılarımı bir kez daha sunuyorum. Onun gönlündeki o yumuşaklık, o eğitmenlik duygusu, o çocuklara olan sevgi ve anlayış hissi benim ne yaramaz afacan hallerimi çekti bir bilseniz. Okulun kazan dairesine birinin düştüğünü öğretmenler odasına girip de Gülseren Öğretmenime söyleyen Hademeye, öğretmenimden gelen cevap çok ilginç: "Kesin bu Burcu'dur". Öylesine mimliydim ki okulda. Benim ilkokul döneminde en çok oynadığım arkadaşlarım erkeklerdi. Çünkü o kadar hiperaktif bir yaratıktım ki kızlar sadece ip atlıyorlarsa yanlarına gider; onlara katılırdım. Onun dışında nerede futbol maçı var; nerede başka bir atraksiyon var; ben hep oradaydım. O yüzden de annem okula geldiğinde başta müdür, müdür yardımcıları ve diğer sınıfların hocaları sıraya girip, beni şikayet ederlermiş. Sıra Gülseren Hocam'a geldiğinde ise "Çocuktur; yapacak elbet. Karışmayın sakın" diye annemi teselli edermiş.
Benim için hayatımdaki en değerli ve en önemli öğretmenim o yüzden kendisidir. Şimdi dönüp de şöyle geriye baktığımda o zamanlarda yaşadıklarımız, onun bana olan yaklaşımı hep aklımın bir köşesinde.
Gelelim şimdi bir diğer meseleye... Peki Gülseren Öğretmenim gibi sırada aynı eğitimi ve sıcaklığı öğrencilerine vermek isteyen kaç öğretmen adayı var acaba? Kaçı yürüyüşler yapıyor bir ilden öbürüne sesini sırf duyurabilmek, o da kadrolu öğretmen olabilmek için? Bu kutsal vazifeyi bile yapmak sadece artık okumak ve istemekle ilgili değil. Ben Gülseren Öğretmenim gibi eğitim verecek olan nice güzel yetişmiş nesiller tanıyorum. Hepsi okullarından mezun olmuş, sıralarında oturup, kendisinden bütün bildiği bilgileri sömürecek olan öğrencilerine kavuşmayı bekleyen kaç öğretmen adayı var? Sayı çok... İş yok ama... Bu önemli günün içinde onlarda "Öğretmenler Günleri"nin kutlanmasını istemezler miydi öğrencileri tarafından?
Takkemizi önümüze koyalım ve düşünelim. Onların verdiği sevgi ve özveriyi, bizler toplum olarak onlara ne kadar geri veriyoruz. Bütün mezun olan ve öğretmenlik yapma arzusuyla yanıp tutuşan öğretmen adaylarına sabır diyorum. Sizler yeni neslin en iyi yerlere gelmesini sağlayacak insanlarsınız. Sizler bu vatanı ileri mertebeye taşıyacak olanlarsınız. O yüzden asla durmayın! Yürüyün genç öğretmenler, yürüyün ve hep yürüyün!.. Sizlerin yürüdüğü yollar biliriz ki aydınlıktır.
Bu arada yazımın sonuna yaklaşırken Eylül ayında tanıdığım genç öğretmen arkadaşım Cemil'e gitsin bu yazım... Umarım sen de yazımda paylaştığım ve benim için o çok değerli olan Gülseren Öğretmenim gibi iyi bir öğretmen olursun. Gerçi olacağından eminim, çünkü yüreğinde onun ki kadar sıcak ve anlayışlı bir ışık var; görebiliyorum. Umut ediyorum ki senin de öğrencilerin bir gün böyle seni anlatan çok güzel yazılar yazarlar. Böyle genç evlatlar yetiştir arkadaşım! Çünkü bu ülkenin buna çok ihtiyacı var!
Ülkemizdeki tüm öğretmenlerimizin ÖĞRETMENLER GÜNÜ bir kez daha KUTLU OLSUN!...
BURCU ÖZDER
Yorumlar