Ana içeriğe atla

Önce İNSANLIK


Bilmediğiniz yüzlerce şey var aslında. Kendinizle ilgili, hayatla ilgili, çevrenizdeki onlarca insan hakkında… Neyi tam bildiğinizi ya da bilmediğinizi asla öğrenemezseniz. Buna ömrünüzde yetmez. Ama bazı değerler vardır ki onlar her şeyin üstündedir. Sevgi ve gerçek dostluğu, merhameti ve vicdanı boynunuza kolye yapabildiyseniz; işte o vakit en zengin insan siz olmuşsunuz demektir. 

Gerçeklik, yavan bir tepside önünüze sunulan kadardır. Dünyaya baktığınız pencere sizin onun size verdiği ölçüde olandır. Elde ettiğinizi sandığınız bütün materyaller asla kalıcı değildir. En basiti öldüğünüzde yanınızda götürebiliyor musunuz onlarca malı mülkü?  :) 

Fakat siz sizi anlayanlara her el uzattığınızda yaşamaktasınız. Ve ölümsüz mü olmak istiyorsunuz; sizi özlesinler ve asla unutmasınlar mı istiyorsunuz; o hade kendi özünüze dönün. Özel olun çevrenizdeki tüm insanlar için. Özel olabilmeyi amaçlayın. Sahtekar yüzlerinizdeki o saçma maskeleri indirin. Biraz daha gerçek olmaya çalışın. Çünkü gerçek olamadığınız kadar aslında bu dünyada da yoksunuz demektir. 

Merhameti, özellikle bu duyguyu benliğinize kazıyın. Eğer bunu kaybetmişseniz; sizin için yollar daralmış; uzun ve külçe altınlarla süslenmiş tüm o köprüler yıkılmaya çoktan yüz tutmuş demektir. Bitik hayatlarınıza beyazın ve siyahın ötesinde sarı koyun, yeşili koyun, pembeyi ve turuncuyu koyun. Gökkuşağı gibi rengarenk bir bedene sahip olun. Kimseyi küçükmesemeyin. Çünkü küçükmüş gibi görünen tüm o yaşamlar nefes alıyor; iyi ya da kötü. Ve kimse sizin köleniz değil; bunu asla unutmayın! 

Köle gördüğünüz insanların aslında sizler kölesi olduğunu biliyor muydunuz? Ve ne yazık ki bunu ancak günü geldiğinde farketmiş olursunuz. Mezarınızın başında size el açıp dua eden değil; arkanızdan söven adam bıraktığınızda işte o zaman lanet bir adam olduğunuzu anlarsınız. Ne var ki çoktan her şeyi kaybetmişsinizdir. Bu yüzden de "İNSAN" olmanın en önemli özelliklerini kaybetmeyin! 

Kaybetmek; asla geri dönemeyeceğiniz yolun kapandığı kapıdır. 


BURCU ÖZDER

Yorumlar

Yazını çok beğendim yine Burcu Abla.
Kesinlikle katılıyorum sana maskeler takıp sahte yüzler kazanmaktansa insan olmak kendin olmak en önemlisi. Ve insan asıl merhametiyle,bakış açısıyla,ruhunun farklı yönleriyle insandır ve özeldir.
Son günlerde hayatımda geçen bazı diyalogların kısa bir özetini yapmışsın resmen :)
Burcu ÖZDER dedi ki…
Çok teşekkürler Gözde'cim... Ne yazık ki acı gerçekler her çevremizde yeteri ölçüde var. Ve onları, ancak onları kendilerine anlattıkça düzeltebiliriz belki.

Bu blogdaki popüler yayınlar

HOŞGELDİN 35'İM!...

En güzel baharım; yazım; kışım; sonbaharım... 35'im; hoşgeldin hayatıma!  Şu an tam da saatler 00:00'ı gösterdiğinde ben yepyeni bir döneme geçiş yapmaya başlamış oluyorum. Öncesi benim için bir hazırlanıştı... Bir doğuş, bir büyüme, bir kendini tanıma, bulma ve onu tekrar baştan yaratma... Şimdi yaşamın gerçek yüzüyle tanışmaya hazırım. Bütün deli çağlarımı az biraz geride bırakıyorum. Amaaaa... Çocukluğumu asla! Çünkü o çocuk ruhum beni hep ayakta dinç ve masum tutan yegane şey... O benim için en önemli değer! Sen hep benimle kal olur mu?  35 yaşım; seninle şimdi yeni bir yolculuğa çıkmaya hazırlanıyoruz. Tüm renkleri yanımıza alıyoruz; lakin bana en çok yakışan bundan sonra mor; biliyorum... O mor renk, bana tutkuyu, arzuyu ve tüm istediğim şeyleri verecek olan bir temsilci. Çünkü artık zamanın peşinden koşmayacağım; onun yanında yürüyerek hayatı yaşayacağım. Daha olgun ama daha cesur, kalbinin sesini duyan ama mantığıyla harmanlayan bir "BEN" , kendini ke

Kırık kalbin hikayesi...

Günün birinde kalbin biri yaralı olarak bir savaştan kurtulmuş. Yarini tam bulduğunu sanırken, avuçlarının arasından kayıp gittiğini görmüş. O gün bugündür işte o yaralı kalp, göğsüne saplanan oku, hiç çıkartmayacağına karar vermiş. Ve hikayesi o saatten sonra başlamış... Bu bir kırık kalbin hikayesi... Gözünden hiç yaş damlası eksik olmamış kalbin. Sarılı yarasıyla eksik kaldığını hep bedeninde hissediyormuş. Çünkü kalp tamamlayacağı yolda artık yalnızmış. Ne yapsa da ne etse de hiçbir şeyi geri döndüremezmiş. Aksak ayağıyla yürüdüğü yollarda hep anıları onu takip eder olmuş. Elinde veremediği bir çiçek, yatağının yanında aşkının fotoğrafı ona miras kalmış. Yaralarını sarmak isteyen dostlarını hep tersler olmuş. Sırf bu yüzden de aksi nalet biri olarak anılmaya başlanmış. Onun bu hali dilden dile dolaşır olmuş; ama ona ne ki, bizim yaralı kalbin hiçbir şey umrunda değilmiş. Bir tek o ok, onun tek tesellisiymiş. Çünkü her şey onunla başlamış ve onunla son olmuş.  Kalp, günlerden bir

Kadınların Hamam Keyfi

Bir bayan olarak gündelik hayatın koşturmacasında bazen kendimize vakit ayırmayı unutabiliyoruz. Ev işleri, dışarda tamamlanması gereken işler, pazar alışverişi, vs.. vs.. Bu liste uzar da gider böyle. Fakat ayın bir günü, günün birkaç saatini kendinize, ama sadece kendinize ayırdığınız bir vaktiniz olsun. Ve bunu  bir şekilde değerlendirin. Nasıl mı? Mesela, kadınların hamam keyfi gibi... Acaba bu vakte saate kadar hiç hamama gitmemiş bir bayan var mıdır diye merak ediyorum. Mutlaka var tabi ki de cevabını da kulaklarımda ayrıca duyuyorum; çünkü şu an çınlamalar hakim. Ben de ta ki geçen yıla kadar hiç böyle bir ortamın içine girmemiştim. Oysa ki hamam kültürü dediğimiz alan, aslında pek bir keyifli. Sanki güne gider gibi kadınlar toplaşıyorlar sabahın erken saatinden itibaren evlerine yakın bir hamamda. Eskiden yanlarında börekler, çörekler, kekler gidermiş hamama. Hatta kayınvalideler gelinlerini hamamlardan seçip beğenirlermiş. Lakin artık bu anlayış neredeyse yok olmak üzere. Bu