Soğuk… Çok soğuk! Bu yatak da bu odada da bu evde çok soğuk. Boşluk var; kocaman bir boşluk var merkezin gövdesinde. Ne kadar savursam da sert rüzgarın şimşeklerini, çiziyorlar vücudumun her bir yanını. Sanki bir kılıcın keskin ucu gibi…
Varlıkla yokluk arasında, varolmakla varolmamak arasında, hissetmekle hissetmemek arasında, beklemekle sabredememek arasında, gerçekten istemekle hayalini gerçekleştirememek arasında, dokunmakla dokunamamak arasında, sarılmakla sarılamamak arasında, yaşamakla yaşayamamak arasında hep gel-gitler var.
Tutku, sarar tüm bedenini. Seni sarmalar dallarıyla… Bitmesini istemediğin hikayenin etkileri gibi… Şiddeti zaman geçtikçe artar; ve karşındakini yaşama hissi alır götürür olduğun noktadan seni. Romantizmin içine çekmek gibi!
Zaman mı? Ne gösterecek bilinmez. Fakat yaşayıp öğreneceğiz birlikte…
BURCU ÖZDER
Yorumlar