Kapat gözlerini… Sonsuz uykuya dalar gibi… Sanki hiç varolmamış, hiç sevmemiş, hiç özlememiş, hiç yaşamamış gibi kapat gözlerini. Seni heyecanlandıran, seni saran o güzel duyguları yok say zalimce.
Kapat yüreğini… Sanki hiç hissetmemiş, hiç düşlememiş, hiç ama hiç varolmamış gibi…
Kapat dudaklarını… Ağzından sanki hiç güzel bir söz çıkmamış, sanki hiç gülmemiş, hiç mutluluktan kahkahalar atmamış gibi sessiz kal öylece.
Kapat beynini düşünmeye… Düşündükçe derin çukurlara yuvarlanmayı kes, sanki mutlu olmayı hiç istememiş, hiç güzel anları, günleri yaşamamış, daha iyisinin olmasını istememiş gibi unut tüm aklından geçenleri.
Sen ki hayatı dolu dolu yaşayan kadın, şimdi ne oldu da sustun. Bu kadar kolay vazgeçilebiliniyorsa eğer, sen neden zamana yenik düştün.
Son günlerde denk geldiğin şu sözü hatırla “Sen beni zamana bırakıyorsun da zaman beni sana bırakacak mı?”
Zaman kimi kime bırakmış da seni kayırsın şimdi. Sessizliğin aslında kurulan onlarca cümleden biri olduğunu kaç kişi anlar şu hayatta acaba?
Hayat işte zalim ve kibirli… Zaman yok, zaman durgun, zaman kimsesiz… Öylece suçlu, öylece katil.
Saflığı, masumiyeti yitirdiğimiz bir dünyada derin bir nefes çek içine ve dön kendi yüreğine... Unutma her gecenin bir sabahı, her kışın bir yazı var hayatta.
BURCU ÖZDER
Yorumlar