Hepinize teşekkür ederim...
Hayatıma giren onlarca insana... Dostlarıma... Sevdiklerime... Sevmediklerime... Nefret ettiklerime... Aşık olduklarıma... Kavuştuklarıma... Kavuşamadıklarıma... Derdimi saatlerce dinleyip de bana sesini duyuranlara... Hep yanımda olana... Kimi zaman da kaçana... Teşekkür ederim tek tek hayatıma bir şekilde dahil olanlara.
Zaman kopup gidiyor. Anlam veremiyorum artık bu saçma dünyaya. Benden neyi getirip, neyi götürdüğüne. Ne için yaşayıp, ne için yaşamak istemediğimize veremiyorum bir anlam.
Düşünüyorum ömrümden geçen tam 32 yılı... 33'e kaldı son 12 gün... Şu hayatta onlarca şey gördüm; yaşadım. Nice gördüklerim oldu; görmediklerimde. Bir bilemedim şu gerçeği, dünyanın aslında en kahpe yer olduğu gerçeğini. B...ktan dünyamızın b..ktan insanlarla dolu olduğunu bir türlü farketmek istemedim. Hep kaçtım. İyilikten, güzelikten yana düşünmeye çalıştım. Olmadı; olduramadım. O kadar pinokyo olmuş ki yabancı bedenler, etrafımı sadece onlar sarmış.
Yüzlerine baktığımda karanlık taraflarını göremiyorum. Sinsice içlerinden gülümsemelerini çözemiyorum. Sonra an geliyor; tökezlediğimde arsızca attıkları tekmeleri birer birer aniden yaşıyorum. Kalkmak istiyorum tekrar ayağa, bedenim yorgun, düşüyorum. Bağırmak istiyorum; fakat çıkmıyor sesim. O kadar yalancı ki herkes haykırmak istiyorum içimde kopan isyanı. Sonra diyorum boşver be arkadaş! Buna da boşver... Salla gitsin; her ne varsa her ne yaşandıysa...
Çocukluğumun en masum zamanlar olduğunu anlamam çok geç oldu. Keşke hiç büyümeseydim. Keşke hep çocuk kalabilseydim. Aynı masumlukta, aynı temizlikte. Kirlendik hepimiz; istesek de istemesek de... Kirli eller dokundu tenimize, ruhumuza, düşüncelerimize. Biz kirlendik hep birlikte; tüm insanoğlunca. Hayır demeyin; öyleyiz çünkü. Siz de anlayacaksınız bir gün. Ben 33"üme 12 kala anladım tüm bunları. Dönemediğim çocukluğumda bırakıyorum masumiyetimi, hayallerimi, tüm güzel duygularımı, tüm geleceğimi. Teşekkür ederim bunu bana hissettirdiğiniz için.
Bu belki de size son yazışımdır kim bilebilir. Veda olur; hüzün olur; son mektup olur. Bilinmez ki!
Hoşçakalın sevgili dostlarım! Yazarsam sizleyim; yazmazsam ruhunuzun derinliklerinde bir yerlerde... Ben kendi özgürlüğüm için ruhumu temizlemek için mini bir mola veriyorum. Kafa nereye, yol nereye bu gece ben oraya... Hadi bakalım "Burcu Kaçar!"
Sağlıcakla kalın dostlar!
BURCU ÖZDER
Yorumlar